Vergankelijkheid

Waar ’t najaar ritselt door de schemering
daar vonden zij elkaar, en mijmrend stonden
zij hart aan hart, tot hij zijn hoofd neerhing
naar haar geheven weemoed – en toen vonden
de roode droefenissen van hun monden
elkaar, bedwelmend, in één duizeling …

Eindelijk weken uit die duizeling
langzaam de droefenissen van hun monden;
hij hief zijn hoofd, haar weemoed neeg, elk ging
eenzaam weer heen, en waar ze elkander vonden,
en waar zij, hart aan hart, mond aan mond, stonden,
ritselt het najaar door de schemering.

A. Roland Holst (1888-1976)

———————————–

• Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.

Gerelateerd

Henriette Roland Holst • Wie jong is, woont als in een schemering

Wie jong is, woont als in een schemering. Nog onbestraald door zon van zekerheid wil 't hart den weg naar de verhevenheid zoeke', en ziet niet dat het vaak dalend ging.

16 februari 2025

In "Gedicht"

A. Roland Holst • Twee dooden

De nacht waait duister, ik ga en luister naar het eenzame tij, en denk aan een graf in mijn hart gedolven en aan twee dooden, zij aan zij

11 februari 2023

In "Gedicht"

A. Roland Holst • Het leven

Toen stierf ook de melodij en de dans in de schemering mee - ineens leek het jaren voorbij dat lied en die dans bij de zee -

12 februari 2023

In "Gedicht"