Herfstboom

Ik weet een boom, die staat alleen te sterven,
Zijn ijle twijgen spreidende op de luchten,
Als vleuglen van een reuzevogel: – vluchten
Wil hij van de aarde, waar hij vreugd moet derven.

O teedre boom, versmadend zware vruchten
En bonte oranje en incarnate verven!
Etherisch licht, als bleeke veedren, zwerven
Uw broze loovren heen op windezuchten.

O boom! ik voel uw bladerval doorbeven
Mijn droomenblauw, als droeve erinneringen.
Ik voel verwant uw leven en mijn leven.

Ik breid als gij mijn armen uit tot zwingen,
Ik kan er nooit ten hemel heen mee streven:
’t Zijn donkre wortlen, die mijn wil bedwingen.

Hélène Swarth (1859-1941)

———————————–

• Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail. 

Gerelateerd

Ik breid mijn armen uit tot zwingen

Een geschiedenis van het Nederlands in 196 sonnetten (107) Het Nederlandse sonnet bestaat 452 jaar. Hoe is het de taal in die tijd vergaan? Door Marc van Oostendorp Het is een fijne ontdekking: dat ergens een woord voor bestaat. Je hebt het al je hele leven gezien, maar het was…

21 januari 2017

In "Artikel"

Hélène Swarth • Mijn dag heb ik verdroomd

Mijn dag heb ik verdroomd; zoo doe ik met mijn leven. De vogels zongen luid hun Julimorgen-zangen, Mijn eigen hart zong mee, vol weemoed en verlangen. Ik heb geluisterd — en mijn blad is wit gebleven.

22 juli 2022

In "Gedicht"

Hélène Swarth • Duinen

Het duin bij zee lijkt somber heidebruin, Waar 't zwart der netten overspreidt den grond. En 't grazig plekje waar 'k een geitje vond Gelijkt me een weitje idyllisch, diep in duin.

5 februari 2023

In "Gedicht"