Tag: typologie

Morgen mooi weer

Posted on by

Door Emma Kemp

Toen Penelope wenste dat haar knecht haar man Odysseus snel thuis zou brengen, niesde haar zoon luid. Dit was voor haar een goed voorteken van de goden. Dit is één verklaring van de uitspraak ‘op je gezondheid’ nadat iemand niest in Griekenland. Maar niet alleen de Grieken wensen niezende mensen een goede gezondheid. In veel andere culturen is het ook gangbaar om de grieperige een goede gezondheid, veel geluk, een lang leven, rijkdom of zelfs schoonheid te wensen (hoewel het Duitse Schönheit meer een grapje is).

Lees verder >>

Niet biologie, maar cultuur bepaalt hoe we praten over waarneming

Posted on by

(Persbericht Radboud Universiteit)

Hoe communiceren we over wat we waarnemen? Lang werd gedacht dat er een universele hierarchie van zintuigen is, met zien en horen boven ‘lagere’ zintuigen als smaak en reuk. Maar geldt dit Westerse idee voor alle talen? Een nieuwe studie, de grootste ooit op het terrein van taal en de zintuigen, laat zien dat niet biologie de scepter zwaait, maar cultuur. De studie geleid door Nijmeegse taalwetenschappers verscheen op 6 november in PNAS.

Al sinds Aristoteles bestaat het idee dat de zintuigen gerangschikt kunnen worden van hoog naar laag: zien, horen, voelen, proeven, ruiken. Wetenschappers gingen lang uit van het idee dat precies communiceren over kleuren en vormen daarom makkelijker is dan over smaken en texturen. Een wereldwijd onderzoek onder leiding van Professor Asifa Majid (voorheen Radboud Universiteit en het Max Planck Instituut voor Psycholinguïstiek, sinds kort verbonden aan de universiteit van York) heeft nu laten zien dat niet overal zo is: onze cultuur zegt meer over hoe we praten over waarneming dan onze biologie.

Lees verder >>

Klinkerbotsingen en borden pasta

Posted on by

Door Marc van Oostendorp

We hadden nog wat geld te besteden en toen we daarover nadachten, zeiden we tegen elkaar: waarom niet wat taalkundigen van over de hele wereld naar Crecchio brengen. Dat is een beeldschoon dorp dat naast het geboortedorp van Roberta, mijn vrouw, ligt – er is nauwelijks infrastructuur, geen hotels, geen conferentiezalen, geen openbaar vervoer.

Dat maakt het lastig om er iets te organiseren. Maar het zorgt er ook voor dat wie er eenmaal is, niet zo gemakkelijk meer wegkomt – geen pauze neemt voor een lezing die hem even wat minder interesseert, niet urenlang alleen met die ene collega gaat kletsen met wie hij een project wil gaan schrijven. We zouden de mensen lokken met het eten en de zon, en we zouden ze vervolgens met elkaar opsluiten met discussie over zogeheten passiefconstructies en klinkerbotsingen. Lees verder >>