Online tijdschrift voor taal- en letterkundig onderzoek
De overheersende literatuuropvatting in Nederland aan het einde van de 18e eeuw zou je een ‘evenwichtspoëtica’ kunnen noemen, waarbij gevoel en verstand gelijk opgaan. Begrippen als authenticiteit en verbeelding, die in de periode van de romantiek een belangrijke rol zouden gaan spelen, werden voorzichtig verkend.
Lees verder >>In deze video bespreekt Jörgen het beeld van de romantische kunstenaar dat tijdens de periode van de romantiek gevormd werd. De geniecultus beschouwde de dichter als ziener, lijdend aan Weltschmerz en met onoverkomelijke schaduwkanten.
Lees verder >>Bij een sonnet van J.P. Hasebroek: Frederik Rückert
Door Peter Flaton
De winst van Raymond Noë’s keuze voor Neerlandistiek van afgelopen zaterdag (Hasebroeks evocatie van Rückert) is de kennismaking met zowel de predikant J.P. Hasebroek als de oriëntalist Friedrich Rückert (1788-1866).
Lees verder >>De romantisering van rovers in folklore en literatuur uit Nederland
Door Roderick Scheltinga
Lees verder >>Terwijl de kronkelende landweg langzaam vorm krijgt in het licht van de opkomende zon, komt de koets stukje bij beetje dichterbij. Door de vele gaten in de weg hebben de paarden moeite om de koets vooruit te trekken. Toch zal het niet lang meer duren voordat de koets al schommelend de bocht bereikt waar de weg wordt omgeven door een groot struikgewas. Gebukt achter enkele doornstruiken wrijf ik een paar keer over mijn rug, die stijf en pijnlijk is van het lange wachten. Plotseling klinkt er achter mij een klaterend geluid, onmiddellijk gevolgd door een doordringende geur. Vanuit mijn ooghoek zie ik iemand haastig zijn broek optrekken.
Waarom heeft Nederland geen Romantiek gekend? Terwijl aan het begin van de negentiende eeuw overal in Europa het enige onsterfelijke genie opstond na het andere in de kunst en de literatuur, bleven Nederlandse schrijvers en kunstenaars keurige burgervaders – waarom?
De Groningse hoogleraar Kunstgeschiedenis Wessel Krul geeft een origineel antwoord op die vraag in het nieuwe nummer van De negentiende eeuw. Volgens Krul was nu juist een kenmerk van de Nederlandse Romantiek dat men bij hoog en laag volhield géén romanticus te zijn! Een kenmerk van de Romantiek was immers nationalisme, en de Nederlanders zagen zichzelf als bijzonder in het niet erkennen van volkomen uitzonderlijke individuen!
Het is een vernuftige oplossing, al is het de vraag welk probleem het precies oplost. Wordt het nu gemakkelijker om bepaalde overeenkomsten te zien tussen, in dit geval, Nederlandse schrijvers en hun tijdgenoten. Hoe zinnig is zo’n label daarvoor?
Lees verder >>
Recente reacties