Het Joodse bruidje Hij is een rijpe peer. Zij is een rijpe appel.Hij is herfstgoud. Zij is oktoberrood.De verf werd vlezig als gerimpeld fruit.Daarboven staan de stelen der gezichten,beglansd als van een peer, begloeid als van een appelHij is herfstgoud. Zij is oktoberrood.Onder haar kleed verscholen duikt Suzanna.Haar lieve ouderling tast naar het bad,want naakt is zij zo … [Lees meer...] overGedicht: Bertus Aafjes • Het Joodse bruidje

Zelfportret Wacht u voor deze grijns, dit is de oudeNiet meer, de onvergankelijke niet meer.Dit is de hoonlach die wij overhoudenAls ’t leven voortkruipt na de ommekeer. Niet meer het veelbewogen bloeien, zeerIn trek bij de tuinieren van de GoudenLusthof, niet meer de spelen van mooi weerEn mooie meisjes, die óók bloeien zouden. … [Lees meer...] overGedicht: Simon Vestdijk • Zelfportret

RembrandtZelfportret, 1669 Aan dat onherroepelijk vals gouden gelaat van slecht deeggroeide dus zijn romp. Of andersom,omkeerbaar is alleen een verhaalniet dit hoofd dat hem voor het hoofd stoot. Onafwendbaar waren dus die neus (dat haargezwel),die wrakke wangkwab, die nu leeggeprate kwebbel,de grijzende krullen aarzelend tussen snelle en slome uitval,terwijl de uienschillen … [Lees meer...] overGedicht: Freddy de Vree • Rembrandt

Rembrandt's Sybille Wat peinst gij, jonge en paarl-omschenen Vrouwe,Wier aanschijn, in doorluchte duisternisGedompeld, sidderend en ongewis,Ootmoed en wijsheid spelt en droef betrouwen? Wie zijt gij, met die vreemd getrokken brauwen,Boven die oogen, waar geen glans in is, —En welk gemurmel van geheimenisLiet zulk een weemoed op uw wangen dauwen? Zijt gij de Geest van … [Lees meer...] overGedicht: Jan Veth • Rembrandt’s Sybille

Aan Rembrandt Wie heeft het donker zoo met licht bezieldAls gij die koning zijt van zichtbre dingen.Geen zon kon ooit het duister zoo doordringenAls nacht van ziel uw oog dat ge open hieldt -Levende lichtkern flonkering-omwield -Tot al de golven van haar schemeringenKleurden en weken en bestaan ontvingenVan werkelijke wezens, nacht-omkrield. Als de demonen die voor de … [Lees meer...] overGedicht: Albert Verwey • Aan Rembrandt

Lezende Titus Ik had hem alle woorden leren lezenEn zware boeken leren openslaan.Mijn kleuren droeg hij kleurloos in zijn wezen.Hij was te bleek. Zo ging hij hiervandaan. Altijd goedhartig, is, waar wij nog vrezen,Hij, hemeling, met onze vrees begaan.Hij zou wel onze voorspraak willen wezenBij eng’len die ons mensen gadeslaan. Dus leest hij boeken, steeds nog, en zijn … [Lees meer...] overGedicht: Simon Vestdijk • Lezende Titus