Tag: Pas verschenen

Uit Tussentijd, de onlangs verschenen bloemlezing uit het werk van liedjesschrijver Jan Boerstoel.

De jaren zestig

De jaren zestig en de dingen die je deed
en die je laten ging omdat ze niet meer hoorden,
de zwarte kousen net zoals de witte boorden,
want de liefde en de vrijheid ging in spijkerpak gekleed
in de tijd dat Gerard Reve nog een ezeltje bereed
en dat Johnson Vietnamezen liet vermoorden
en er waren zoveel mooie nieuwe woorden:
mescaline, meditatie,
happening en demonstratie,
Lees verder >>

De wens

Wat als het niet de schuld is
van mijn krappe jas. Wat als
de hele wereld past, maar niet
bij mij. Wat als straks blijkt
dat ik al jaren word gemist
in het heelal. Wat zou ik gaten
springen in de lucht. Wat ben
ik buitenaards. Wat mij nog
mooier lijkt is dit: dat ik twee
vleugels van mijn vader krijg.
Dat mijn moeder voor me staat
en zegt: verbaas ons maar.
Dat brullen wil ik van ze horen.
Dat ik moet leren vliegen met
de kleren die ik draag. Dat mijn
schouders breder worden
en de wereld weer mijn maat.

Bart Moeyaert (1964)
uit: Helium (2019)

Uit Het is het huis dat niet goed alleen kan zijn, de nieuwe bundel van Jana Arns, over onder meer “het gevecht met anorexia nervosa en de zorgen van elke ouder om een kind dat niet meer onder de vleugels past”.

Dochter

Ze zet de tijd luider.
Groeit uit haar dagboeken.

Draagt de week binnenstebuiten
om niet naar huis te moeten.

Ze kleurt enkel nog met lippenstift,
buiten de lijnen met oogpotlood. Lees verder >>

Uit Gezondheid!, de nieuwe bundel van Lévi Weemoedt.

Liefde onder ambtenaren

’s-Hertogenbosch, 12-06-2019

Geachte mevrouw Visser, beste Marianne,

Als gevolg van een reorganisatie
binnen onze liefdesrelatie
moet je ondanks jouw bevalligheid,
rekening houden met boventalligheid.

Hieronder de eerste twee gedichten uit De beproevingen van Álvar Núñez Cabeza de Vaca van H.C. ten Berge, waarin in 45 scènes een rampzalig verlopen veroveringstocht uit 1528 wordt beschreven.

1

Op de tuibrug naar Tampa,
staal en beton dat fraai gelijnd en hemelhoog
de baai boven ravottende dolfijnen
in een lange glijvlucht overspant,
de zon trotseert en de orkaan weerstaat,
denk ik aan Álvar Núñez Cabeza de Vaca
               die vijf eeuwen her onder Pánfilo de Narváez
               met drie kraken en een brigantijn
               op deze blinkend witte kust verzeilde.
               Er werden 40 slanke paarden en 300 man ontscheept
               om slecht toegerust een blinde tocht
               van Florida naar het Azteekse Mexico te ondernemen.

Het was 1528 toen het brede, diepe water
Baai van Het Kruis werd genoemd Lees verder >>

‘wat aan haar voorafging’ is het openingsgedicht uit Tere stengels van Shari Van Goethem, waarin ze “de leegte armen en benen geeft”.

wat aan haar voorafging

de avond waarop we nog van niemand waren
staken we onze natte neuzen in het zand
ook de dagen daarna was ons snot nog korrelig
maar het voelde niet meer zoals toen we huilden
omdat ademen moeizaam ging. we huilden

Het eerste gedicht uit de afdeling ‘Veld’ staat in Oog, de nieuwe bundel van Eva Gerlach: “In negen afdelingen komt een beweging op gang die een orkaanachtige spiraal aanjaagt. De verheviging piekt tegen het eind van de bundel, gevolgd door de stilte in het oog van de orkaan – waarna alles zich in omgekeerde richting kan hernemen.”

Veld (1)

Juist als ik denk dat ik je vind begint het
kwijtraken weer, de grote bundel licht
verplaatst zich, krimpt, ik sta
wijdopen in de nanacht, ik

•• In De wereld is weer plat, ja. De poëzie van tegenwoordig staat recensent en schrijver Guus Middag stil bij twintig gedichten en songteksten van na 2000. Een van die twintig is het hieronder overgenomen gedicht van Maarten Inghels. Het gaat over de baby Jayson, die in Antwerpen ‘voor dood werd achtergelaten’ door zijn onbekende ouders, en die daarom een zogeheten ‘eenzame uitvaart’ kreeg. Lees hier het hele artikel van Guus Middag.

Reis rond de wereld in vierenveertig dagen

Jouw reis rond de wereld in vierenveertig dagen:
Roemenië, Servië, Italië, Parijs, Luik, Edegem;
in Wilrijk, Antwerpen, een witte kist, het niets.

En dat terwijl tussen wieg en graf grosso modo
een langer leven past. Je groeit op, verdient het
om verliefd te worden op het strand van Barcelona,

het noorderlicht in Noorwegen te ontdekken,
je krijgt een kind, of twee, of drie, waarvoor
je zelf wiegeliedjes zingt – nadien pas Napels zien.

Niet dit. We wilden een kans om met jou te praten
over je twee namen, de geur van tientallen
steden in je bloed, over maan en roos en vis.

Niet dit: nog tandeloos en al verloren zoon van Europa,
met je onbekende paspoort en kapotte kompas,
met twee ouders hun adresloze gemis.

Maarten Inghels (1988)

• • • • • • • • • • • • • • • • • •

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.

Uit Verlatingen, de nieuwe bundel van Paul Hermans

Teylers Museum

Blauwwierkalk. Oogheuvels.
Kamschelpen. Boormossel.
Tweekleppig weekdier.
Parelmoernootjes. Zeer
oud veertje. Vleugelvinger.
Fluithazen. Lichtmolentje.
Klankmenger. Pluimontlading.
Tijdsduurvonk. Tongpijp.
Toermalijntangen. Sonometer.
Klankbodem. Lantaarnplaatjes.
Klipzout. Koolspitslamp.
Booglamp. Dochterklok.
Gelede dieren. ‘De teerheid
hunner bekleedselen en de
kleinheid hunner lichamen’.
Dochterklok. O, dochterklok.

Paul Hermans (1953)
uit: Verlatingen (2019)

• • • • • • • • • • • • • • • • • •

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.

Uit Afscheidswedstrijd, de nieuwe bundel van Nachoem M. Wijnberg (met enkel gedichten die over voetbal gaan, maar op een andere manier dan in de meeste voetbalgedichten).

Afscheidswedstrijd

Je kwam enkel om dag te zeggen
aan wie je eerder gesproken hebt,
zie je die dan ergens? Of je wilde een afscheidswedstrijd spelen,
terwijl een dertienjarige in het publiek het beter zou doen dan jij. Je zou
        erin komen

als jullie ver genoeg voor zouden staan,
maar dat gebeurde niet
en je begon te hopen dat jullie zo reddeloos achter zouden komen
dat je je tijd kon krijgen. Je kwam enkel om dag te zeggen aan wie je eerder
        gesproken hebt,

waar is die dan? Toen je dertien was
hoefde je geen wedstrijd te zien,
maar omdat je ouder geworden bent
kijk je naar steeds meer wedstrijden en het is nog lang niet zo ver, maar als
        je bang wordt

dat het de laatste wedstrijd is die je zal zien,
begin je dan later met kijken? Alsof je anderen moet vragen afscheid van je
        te komen nemen
om achteraf zonder spijt te zijn
en zonder alles.

Nachoem M. Wijnberg (1961)
uit: Afscheidswedstrijd (2019)

• • • • • • • • • • • • • • • • • •

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.

Uit Schitterende, labiele knooppunten, de nieuwe bundel van Gert de Jager. De bundel is als pdf gratis verkrijgbaar bij Gaia Chapbooks (via winkelwagentje).

Geen woordgrens of niets

Onverhoeds het weidse in steden waar de wateren zich openen,
of de wouden met hun open plekken en opeens een heuvelrug, zo kaal
en zo leeg en het land, de verhoudingen tussen alles.

Mijn breintje dat zich wikkelt in bedenkingen, geen woordgrens of niets,
de tederheden en bedenkingen, achterwege
of achtergebleven.

De onnavolgbaarheid van bomen in hun bos, de wortels die in elkaar,
de takken die in elkaar. Zo lopen wij ,
afzonderlijk en onnavolgbaar.

En dan is er alles.

Gert de Jager (1957)
uit: Schitterende, labiele knooppunten (2019)

• • • • • • • • • • • • • • • • • •

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.

Uit Hee daar mijn twee voeten, een nieuwe bundel versjes van Joke van Leeuwen.

Een land beginnen

Laat ik eens een land beginnen
zei een man op donderdag
en hij ging een winkel binnen
kocht een blauw-met-gele vlag
en met stokken en met touw
heeft hij toen (om een gebouw
om een schuur en om een plein
en een braakliggend terrein
met wat schapen en wat bokken)
om zijn land een grens getrokken
met die vlag van hem erbij
en hij zei: Zet in de krant
en op internet dat wij
– ik dus eigenlijk – een land
zijn begonnen, ook al weet
ik nog niet hoe dit land heet
maar dat ga ik gauw verzinnen
want mijn land kan nu beginnen
en ik zeg hoe alles moet
want ik ben de baas hier, goed? Lees verder >>

Uit Pincetbeweging, de nieuwe bundel van Sander Meij.

Details

ik zocht naar een woord
toen ze weer aan me vroeg
of we misschien konden praten

ik ben bekend met dit jargon
het woord is me even ontschoten
maar het had met deductie te maken

de oude Grieken kennen zes woorden voor liefde
haar espressomachine bereidt zes soorten koffie
de vraag is waar hier de vooruitgang in zit

waarom ik zo deed, wilde ze weten
ik vroeg haar wat ik ervan denken moest
dat ze ieder bericht weer met ‘liefs’ afsloot

Sander Meij (1980)
uit: Pincetbeweging (2019)

• • • • • • • • • • • • • • • • • •

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.

Uit De waan en zin van het bestaan, de nieuwe bundel (voorproefje hier) van Jacobus Bos.

Vult verdriet met verdriet

Er kruipt een meerval door mijn hersens
die meer dan een meter lang is
en elke uithoek daar verkent.

Ik voel hem kronkelen en woelen.
Hij voedt zich met mijn gedachten.
Haalt alle zuurstof uit mijn bloed.
Ik hang uit het raam en hap naar adem.

Buiten ruikt het naar dierentuin.
Ik sla zo hard als ik kan alarm.
De vijand valt van achteren aan.
Zelfs wie dood is vecht nog mee. Lees verder >>

Onlangs verschenen: Alle gedichten van Frank Koenegracht.

Gedicht dat goed afloopt

Wanneer je ’s avonds laat in bed,
boek in je rechterhand, lul
in je linker de dingen op een rijtje zet
en constateert: nulkomma nul
heb ik bereikt; ’t is godverdomme net
alsof mijn huis is scheef gezet.
Of als je wakker wordt als een insect
en gele stroop uit al je wonden lekt
maar iedereen gewoon doet
en je groet en het goed
met je meent.
Als je verdroogd op zee drijft
en er is geen hoop meer maar slechts dorst
je laatste beker heb je trillende vermorst
en barsten schieten in de plank
wiens hoofd duikt er dan lachend uit het water
wie zegt er dan: zorgen zijn voor later?
Je vrolijke vriend Frank.

Frank Koenegracht (1945)
uit: Alle gedichten (2019)

Uit Ik ga het donker maken in de bossen van, de nieuwe bundel van Tsead Bruinja.

dus kom in opstand

de waarheid hebben we in pacht de wijsheid
hebben we uitgeleend aan mensen van wie we de onkunde
net wat kleiner achten dan de onze

dat levert vreemde wetten op

in frankrijk mag je je eigen varken niet napoleon noemen
in australië is het verboden het dier dat je gaat opeten
een naam te geven

in china mag je iemand die aan het verdrinken is niet redden
dat gaat in tegen het lot Lees verder >>

Uit Intermezzo, de nieuwe bundel van dichteres en kunstenares Lucienne Stassaert.

Zeggen: gemis is een beproeving
is niet de volle waarheid

een deel van een giftige vrucht
dat je leven nog steeds
niet in gevaar heeft gebracht –

Zeggen: het gaat wel over
is een blote leugen: Lees verder >>

Uit Hier raken we mij kwijt, de debuutbundel van Bert Van Raemdonck.

Letterperk

Ik sta in een veld vol klapwoorden die bloeien met de grond gelijk,
een werpnet onder het gevoel om nu niet,
nooit alleen te kunnen zijn

Het antwoord op je vraag:
hier raken we mij kwijt

Ik zie de gember grijpen naar de lis
en ook de gladde witbol probeert bodemloos
te varen in een handgeschreven akker naar wat nu nog
even stilte is geweest Lees verder >>

Uit Exclusief, de nieuwe bundel van Michael Tedja.

Poes

Een skinhead is kaal want zijn hart is leeg.
Zijn vrouw kookt zijn hart in het gootwater.
De gootwatersoep is heet want de pan is leeg.
De skinhead is ziek. Hij is een amorfe man.

De aanwijsstok is een allegaartje van sloophout.
De skinhead is niet zo goed bij zijn hoofd als ik.
Hij heeft geen smoes. Skinhead weet niets want
skinhead dat ben ik. Ultramodern ideebrouwsel Lees verder >>