Tagarchief: gedichten 20e eeuw

Een vreemdeling Ik ben hier vreemd. Zal nooit of nimmer wennenaan leven langs de weg, in openluchtwonen, bewegen. Ik wil steeds terugnaar mijn koel land van canada’s en dennen. Een binnenhuis, het haardvuur in de avond,foto’s en schilderijen aan de … Lees verder →

Maurits Mok (1907-1989) schreef onder het pseudoniem Jan Luyken jr. een pastiche op Jan Luiken’s Spiegel van het Menselijk Bedrijf (uit 1694). Bij Luiken was ‘de Leeraar’ overigens een prediker. De Leraar De wijsheid die hij heeft vergaardgiet hij in … Lees verder →

Een kloosterlijke geest, in liefde voorde mens — De Mens — ontstoken,schrijft op het bord : ‘Jij hoort erbij!’Geen kind kijkt blij. Helaas.Quincy heeft cervelaatworst,Chantal gestampte muisjes, Dennis(de moederkoeken zijn ook volvan wereldtalen) pindakaas.Dit wisselen zij uit.

Rekenen 1 + 1 is alleen maar tweevoor schoolse ogen1 + 1 is niemand is een ander maar telkens verloren en telkensanders teruggevonden draagik je uitkomst met me mee— een rond getal tussen goed en kwaad —ik reken je voor … Lees verder →

Lezend in mijn boot Ik was nog een jongen toen ik voor het eersthet verhaal van den Vliegenden Hollander las.’t was zomermiddag, ik wasin mijn roeiboot de plasopgegaan en liet mij drijven:ik lag op mijn rug,de ruimte, de teerlucht, de … Lees verder →

Ik heb nooit Ik heb nooit naar iets anders getracht dan dit:het zacht maken van stenenhet vuur maken uit waterhet regen maken uit dorst ondertussen beet de kou mijwas de zon een dag vol wespenwas het brood zout of zoeten … Lees verder →

Bloemen Als alle mensen eensklaps bloemen warenzouden zij grote bloemen zijn met lange snorren.Vermagerde vliegen, dode torrenzouden blijven haken in hun haren.Tandenstokers, steelsgewijs ontsproten,zouden zwellen tot gedraaide tafelpoten,katoenen knoppen zouden openscheurentot pluchen harten die naar franje geuren,en op de bergen … Lees verder →

Zomerregen Vanmorgen regent het. Er is geen wind.Het tikken van het droppen van de bomen,Bijna geworden tot een ruisend stromen,Vervult de kamer waar ik mij bevind. Slechts ’t dunne glas der ramen dat mij scheidtVan wat een zaligheid is in … Lees verder →

Polyphemus Toen ik een kind was, speelde ik in mijn dromende hoofdrol uit de sprookjes die ik las.Ik vond het huis tussen de donk’re bomen,ik vocht met draken, reuzen, maar ik wasbang in het donker dat ze zouden komen. O … Lees verder →

Arapaho — de vrouwen der hemellichamen Zon en Maan verlangen op aarde te trouwen.Maan heeft de vrouwen lief: zij kijkenhem betoverd aan. Zon wil geen vrouwen:zij trekken muilen en knipperen met de ogen.Hij heeft van waterdieren de grote bolle ogen … Lees verder →