Tag: duitse dichters

Emanuel Geibel

In ’t donker uur, waarin der Tweedracht galmen
Rondkrijschten, heel ’t verdeelde Duitschland door,
Kwaamt gij, o Bard, met uwer liedren koor,
Dat om ons als een lentegeur deed walmen!

Zoo wont gij onze harten door ons oor:
De mannen trokken slagwaarts met uw psalmen;
De vrouwen zongt ge uw lied bezielend voor;
En beide droeg uw wiek naar ’t oord der palmen. Lees verder >>

Novalis

Zijn ogen waren onnatuurlijk groot,
De bleke handen te roerloos voor daden –
Zoals een bloem uitbloeit met open bladen,
Droomde zijn leven open naar de dood.

Zijn zwakheid glimlachte als een kind glimlacht,
Wanneer zijn tuin bevroren is van winter –
Hij stond voor ’t raam en, glimlachend naar ginder,
Zong hij zijn zachte liefde door de nacht. Lees verder >>

Goethe

Goethe, uw geest blijft hoedende om ons zweven
Sedert wij, langs woesten Gemmi-pas,
Waar het uitzicht onbeschrijflijk was,
Maar een mispas wegrukte uit het leven,

Langs de Dala verder wandelen bleven
En de Rhône, groen van ’t oevergras,
Soms doorzichtig als geslepen glas,
Tusschen kiezel voorwaarts zagen streven.

Lees verder >>

Rilke

Aan U verrukt de rijkdom der gebaren,
de praal der woorden en hun wondre zin,
de wemelende kleur, de glans daarin
van uren vreugd en doodsverdriet van jaren.

Bekoringen der liefde en haar gevaren,
het kosmisch spel van lust en tegenzin,
zij maakten in Uw verzen een begin
om de gestalte Gods te openbaren.

Wij zeggen niet: zij bleef voor ons verborgen;
wij zagen haar geduid in Uw rubriek,
als avondgloed en ’t scheemren van de morgen,
en als de scherven van een mozaiek.

Hetgeen wij met een schok aan haar herkenden,
dat waren de eigen weelden en ellenden.

Hein de Bruin (1899-1947)

 

Portret: Leonid Pasternak

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.

August von Platen

Altijd verlangen naar een zacht gelaafd-zijn
En voelen liefde als een onwêer komen.
Worstelen om het leven van een vrome,
En aan de zonde schuldeloos verslaafd zijn.

Naadrend in liefde en altoos uitgestooten,
Rein, en verdacht van smadelijk bedoelen,
Blozend om ’t eigen maagdelijk gevoelen,
Maar hard voor ’t oog van vrienden en genooten. Lees verder >>