Tag: De Multatulileesclub

Die soep heeft hoofdbreken gekost.

Geplaatst op door

De Multatulileesclub (7)

– Dat deel 10 van de Volledige Werken, dat is echt wat! In sommige opzichten beter dan de Max Havelaar!

– Voor je verder gaat: Ik vind het wel een beetje raar dat we vorige week ineens niet bij elkaar gekomen zijn, En dat ik daar niets van wist.

– Kom, laten we nu geen ruzie maken. Er werd hier nu eenmaal verbouwd. Wat zei jij nu over de Max Havelaar?

– Dit deel is in de paar jaar onmiddellijk na voltooiïng van dat boek geschreven. Lees verder >>

Geheel gespeend van de brille en charme van Dekker

Geplaatst op door

De Multatulileesclub (5)

Door Marc van Oostendorp

– Wiens idee was het ook weer om deze week Tine of De dalen waar het leven woont te lezen? Niemand?

– Ik vond het in ieder geval een briljant idee!

– Eens. Ik dacht dat ik niet zo van Nelleke Noordervliet hield, maar dit is een gaaf werkje. Dat iemand Tine, de vrouw van Douwes Dekker, zo weet te benaderen! Zo weet te schrijven vanuit haar persoonlijkheid, zodat ze tot leven komt.

– Het is psychologisch heel knap. Everdine van Wijnbergen wordt neergezet als een vrouw die tegelijkertijd onzeker is, onder andere door alle problemen die ze in haar jeugd heeft gehad, en die daarom voor de zelfverzekerde Douwes Dekker valt…

– … en tegelijkertijd als iemand die over voldoende trots beschikt om hem zo lang mogelijk trouw te blijven, ook als hij zich schofterig tegen haar gedraagt. Lees verder >>

Maar, zult gij vragen, waarom zegt gij mij dat?

Geplaatst op door

De Multatulileesclub (4)

Door Marc van Oostendorp

– We moeten het toch ook echt wel over Multatuli en de vrouwen hebben, voor we dit deel van de Volledige Werken terzijde leggen.

– Ah, gaan we dit deel terzijde leggen? Wat gaan we dan lezen?

– Wacht nou even, ik wil het ook wel eerst even hebben over die vrouwen. Dit eerste deel is toch ook het deel waarin de eerste brieven staan die Douwes Dekker aan zijn vriendin schrijft, Tine.

– Het is een beetje gek dat jij haar Tine noemt. Stuiveling, die dit deel heeft verzorgd doet dat ook de hele tijd. Maar Douwes Dekker noemt haar zelf Everdine of Eefje. Lees verder >>

De ganse rijkdom van August bestond in de gulden die hij de knaap geboden had

Geplaatst op door

De Multatulileesclub (3)

Door Marc van Oostendorp

– Ik heb het gevoel dat we vorige week toch nog niet helemaal uitgepraat waren over de stukken uit Multatuli’s jonge jaren.

– Deel 8 uit de Volledige Werken.

– Dat bedoel ik. Ik zou hier een stelling willen poneren.

– Dat Eduard Douwes Dekker al in zijn eerste stukken een centraal thema uit zijn werk laat zien?

– Hoe weet jij wat ik wilde gaan zeggen?

– Ik had zo’n voorgevoel. Lees verder >>

Hij noemt de meeste mensen ‘jongetje’.

Geplaatst op door

Aflevering 2 van de Multatuli-leesclub

– Het is wel een eigenaardig project, hoor die Volledige Werken. Neem nu dat deel 8 dat we deze week hebben gelezen.

– Ik heb het eerlijk gezegd niet helemaal uitgekregen.

– Dat bedoel ik. Ik ben weliswaar tot het einde gekomen, maar heb hele stukken overgeslagen. Al die nota’s en die ambtelijke stukken die niet eens allemaal door Dekker zelf geschreven zijn.

– [leest voor] “Ik heb de Eer Uwedg hiernevens aantebieden twee Declaraties van Reis en verblijfkosten, respectievelijk naar de Pepertuinen te Taloh Baleh en naar Aijer nanalie over land, tot inspectie der wegen in mijne afdeling.”

– Dat is dan toevallig wel door Dekker geschreven, maar…

– Hoe weet je dat? Lees verder >>

De Multatuli-leesclub 

Geplaatst op door

Aflevering 1 van een reeks waarin alle werken van Multatuli behandeld worden.

Door Marc van Oostendorp

– Zal ik beginnen? Dan wil ik zeggen dat ik me erg verheug op de komende anderhalf jaar.

– Dank je wel. Ik ook.

– Nee, echt. Ik vind dat een geweldig vooruitzicht, dat we de komende 70 weken of zo met elkaar de Volledige Werken van Multatuli gaan lezen. Je komt daar toch anders niet aan toe, ook al staan die werken al jaren in mijn kast. En nu ook gratis online.

– Precies. Lezen is leuker met vrienden. Het is denk ik de reden dat je overal leesclubs vindt: mensen houden elkaar aan het lezen. Ze zitten niet meer, zoals in Multatuli’s tijd, met een boek onder een lamp te lezen.  Lees verder >>