Tag: Arnon Grunberg

Vlogboek Wetenschap: Afgrond zonder vangnet

Posted on by

Het is nogal een opgave om een oeuvre van een schrijver volledig door te lichten, zeker als dat een veelschrijver is als Arnon Grunberg. Yra van Dijk, hoogleraar Moderne Nederlandse Letterkunde aan de Universiteit Leiden zat ooit op dezelfde school als Grunberg en heeft haar fascinatie voor het werk van de schrijver, of dat nu zijn romans, lezingen, voetnoten of ooggetuigenverslagen zijn, in het boek Afgrond zonder vangnet gestopt.

Deze video werd mede mogelijk gemaakt door Leiden University Centre for the Arts in Society.

Bekijk deze video op YouTube

Arnon Grunberg in miljoenen woorden

Posted on by

Door Marc van Oostendorp

Arnon Grunberg schreef in de afgelopen 20 jaar ongeveer zeven miljoen woorden, rekent Yra van Dijk voor aan het eind van haar grootse studie over het werk van de schrijver, Afgrond zonder vangnet.  Dat is een vrijwel onoverzienbare hoeveelheid, en zelfs een Grunberg-kenner als Van Dijk moet toegeven dat ze niet alles heeft kunnen lezen.

Ze beperkt zich daarom in haar rijke boek vooral tot Grunbergs romans. De columns, de brieven, de adviesrubrieken, de toneelstukken, de voetnoten en zelfs de verhalen komen hooguit zijdelings aan de orde.

Ondanks dat is Van Dijks boek geloof ik steeds ambitieuzer geworden. Anderhalf jaar geleden kondigde ze het aan als een “boek over de Shoah in het oeuvre van Grunberg”, maar uiteindelijk gaat het boek over veel meer dan dat. Lees verder >>

1 november 2018, Amsterdam: Trauma als verhaal. Een avond over het oeuvre van Arnon Grunberg

Posted on by

De roman als redding: dat was de inzet van de jonge Arnon Grunberg toen hij begon met schrijven. Maar waarvan moest hij gered worden? En kan dat eigenlijk wel: jezelf of een ander redden met literatuur? Dit zijn de vragen in Afgrond zonder vangnet. Liefde en geweld in de romans van Arnon Grunberg, het langverwachte boek over het oeuvre van Arnon Grunberg geschreven door literatuurwetenschapper Yra van Dijk. Via het werk van Grunberg blijkt wat literatuur vermag in het licht van een geschiedenis die zich niet laat vertellen.

Op 1 november grijpen SLAA en Nijgh & Van Ditmar de verschijning van het boek aan om een van de belangrijkste thema’s uit het boek nader te belichten: trauma als verhaal. Dit doen we met o.a. Yra van Dijk, Arnon Grunberg en filosoof Marc De Kesel.

Moderatie is in de handen van Shula Tas. Lees verder >>

150 jaar Snikken en grimlachjes (2)

Posted on by

Door Peter van Zonneveld

Arnon Grunberg had mij uitgenodigd op zondag 29 oktober met hem in gesprek te gaan over Snikken en Grimlachjes. Maar eerst vertelde hij daar in Bibliotheek De Korenbeurs te Schiedam over zijn fascinatie voor Haverschmidt. In de tweede klas van de middelbare school werd hij op zekere dag de klas uitgestuurd wegens wangedrag. Hij diende zich te vervoegen bij de conrectrix van zijn school, het Vossius Gymnasium te Amsterdam. Mevrouw Luger gaf hem de opdracht, het vers ‘Aan Rika’ van Piet Paaltjens uit zijn hoofd te leren. Sindsdien liet deze dichter hem niet meer los. Snikken en Grimlachjes bleek bij zijn vader in de boekenkast te staan. Die was een groot liefhebber van Heinrich Heine, die zijn echtgenote graag uit Heines gedichten hoorde voorlezen. Voor Arnon was deze kennismaking met HaverSchmidt van grote betekenis. Die combinatie van liefde en dood sprak hem bijzonder aan. Hij vermoedde, dat hij in zijn latere leven ook met liefdesverdriet te maken zou krijgen. Lees verder >>

Poffertjes bij Arnon Grunberg

Posted on by

Door Marc van Oostendorp

In de mooie, deze maand verschenen Italiaanse vertaling van Arnon Grunbergs roman Huid en haar blijft één Nederlands woord onvertaald: poffertjes. Dat zegt heel veel over dat boek, en over Grunberg, en over de Nederlandse cultuur.

Eten maken – samen eten maken, eten maken voor iemand anders, samen eten maken voor iemand anders – speelt een belangrijke rol in Grunbergs roman, zoals de Leidse hoogleraar Yra van Dijk vorig jaar al liet zien. Ik geloof trouwens dat het niet alleen voor dit boek geldt, in vrijwel heel het werk is een aandacht voor eten en eten maken die je on-Nederlands zou kunnen noemen – misschien zelfs wel een internationaal elementje in het werk.

Die poffertjes zijn tegelijk natuurlijk Nederlands tot en met.

Lees verder >>