Waar Gerard Reve woonde: van Van Hall tot Sint Vincentius
Door Marc van Biezen
Vanaf zijn Amsterdamse geboorteadres Van Hallstraat 25 II verhuisde Gerard Reve met zijn oudere broer Karel en zijn ouders naar Betondorp, alwaar het gezin drie adressen in de Ploegstraat bewoonde alvorens te verhuizen naar het huis waar Reve’s debuutroman De Avonden zich afspeelt: de Jozef Israëlskade nr. 116 I.
Als Reve het ouderlijk huis verlaat, neemt hij zijn intrek in het Nieuwe Suikerhofje aan de Prinsengracht, kort erna trekt hij in bij zijn vriendin Hanny Michaelis in de Deurloostraat met wie hij niet veel later trouwt en verhuist naar de Achtergracht. Tussen 1948 en 1956 woont het echtpaar op de zolderverdieping van de inmiddels gesloopte Galerij, een overblijfsel van het in 1929 door brand verwoeste Paleis voor Volksvlijt. Reve woont in die jaren diverse malen maandenlang in Londen, op kamers van Britse vrienden en collegaschrijvers.
Zijn homoseksualiteit maakt een einde aan zijn huwelijk met Michaelis, zijn eerste man heet Wim Schuhmacher – met zijn drieën bewonen zij een etage aan de Oudezijds Achterburgwal. Gerard en Wim wonen samen achter, Hanny woont alleen aan de voorkant. Met Teigetje, zijn nieuwe geliefde, gaat hij in 1963 samenwonen in de Eerste Rozendwarsstraat. Een jaar later koopt hij een tweede huis in het Friese dorpje Greonterp: huize Het Gras. In Amsterdam verhuist hij nog naar de Dubbelmondehof in Osdorp en daarna naar Plantage Kerklaan tegenover Artis. In 1970 verlaat hij definitief zijn geboortestad. Het huis in Greonterp is nu de enige woning van Reve, Teigetje en nieuwe vriend Woelrat. Een jaar daarvoor heeft Reve in Zuid-Frankrijk een stuk land met een woning erop gekocht: hij doopt het landgoed Het geheime landgoed en de woning L’ Albatros, ook wel Het Zomerpaleis. Lees verder >>
t Amsterdams. Erg goed zag dat boekje er niet meer uit, de vorige eigenaar moet er weinig van gehouden hebben, maar ík was er blij mee. Het valt namelijk nog niet mee om bruikbare bronnen voor het Amsterdamse dialect te vinden, maar dit boekje, uit de reeks Taal in Stad en Land, geeft een goed overzicht en het vat ook bondig samen wat die bronnen zoal over het Amsterdams te melden hebben.
Het fijne van Amsterdam is dat je er altijd lekker kunt klagen over de buitenlanders. De Duitsers waren de rolkoffertoeristen van de jaren dertig. “Ik ‘kook’ van woede als ik zie hoe Amsterdam veranderd in een Duitse stad”, schreef ‘een ontwikkelde dame’ in 1938 aan Het Liberale Weekblad. De Duitsers vormden naar schatting van de Duitse cultuurwetenschapper en journaliste Bettina Baltschev zo’n vijf procent van de bevolking van de stad, waaronder een substantiële groep van mensen die gevlucht waren voor Hitler.
Recente reacties