Albert Verwey, De Heerscher
Door Spinoza’s lens

Door Peter J.I. Flaton
Aan het slot van mijn bespreking van Alberts Verweys Rijpheid noteerde ik, dat ‘De weg naar het licht’ met Vondels bekering niet ten einde was. Met Vondels overgang naar de Romana was er immers geen einde gekomen aan de tweeheid of het dualisme waarin God-de-Schepper (de ‘natura naturans’) en zijn schepping (de ‘natura naturata’) naast en tegenover elkaar staan. Waarom het Verwey ging, was Vondels keuze voor de transcendentie, niet om de RK-gestalte ervan. Pas door, met en in het slotgedicht van de reeks van twaalf gloort het visioen van de nieuwe schepping: de transformatie van ‘de waan van de tweeheid’ tot het wezenlijk ene. Re-creatie die het werk zal zijn van ‘De Heerscher’, met hoofdletter inderdaad.
In de slotzin van mijn bespreking opperde ik de mogelijkheid van een spinozistische invalshoek van waaruit dit gedicht is geschreven en (dus) kan worden gelezen.
Lees verder >>
Recente reacties