150 jaar geleden verscheen Snikken en grimlachjes van Piet Paaltjens. In Schiedam (Paaltjens’ woonplaats destijds) wordt dat de komende maanden gevierd. Aan Hedwig Wat nu een kerkhof in mij is, was, lang geleên, Een vroolijk marktplein, waar een dartle zwerm dooreen Krioelde van de dolste droomen, somtijds wel Wat al te dol, en toch vermaaklijk in hun spel. Het was … [Lees meer...] overGedicht: Piet Paaltjens – Aan Hedwig

"In het Papegaayen-deuntjen is de papegaai het hatelijk symbool is van alle slaperige conformisten in zijn eigen tijd." Het Papegaaien-deuntje Wat leide ik toch een leven, Het prinsjen van de buurt! Mijn stok is bruin gewreven, Mijn kooi is glad geschuurd, En ik kan klontjens krijgen Voor 't praten en voor 't zwijgen. Ai! Lorretjen; Kaporretjen, Kapoe, kapoe, … [Lees meer...] overGedicht: E.J. Potgieter – Het Papegaaien-deuntje

Herfst Nu rijpt de herfst de rijkgebronsde peren; De sappige applen glansen, rood en goud, En prachtig prijkt, gelijk een tooverwoud, Het bosch, dat groen in purper doet verkeeren. Krachtige balsemgeur uit kreupelhout Van eiken stroomt mij tegen, zilvren veêren Doorstrepen ’t reine luchtblauw en vermeeren Tot éen wolk, die de zon gevangen houdt. … [Lees meer...] overGedicht: Hélène Swarth – Herfst

Nacht in de lente (8) De waterlelie fezelt stil: ‘Ik moet u een ding verraden... Twee jongen gelieven... gistren nacht... Hoor toe, wat gekke daden! Die kwamen met lijnen, netten er bij, den stroom zacht langs gegleden en hielden, bij 't zwenken der boot, gansch zoet mij onbegrijplike reden... … [Lees meer...] overGedicht: Pol de Mont – Nacht in de lente

Spelonk Het hol, waar binnen 't licht Voor tastbaar duister zwicht; Dat diep, naar 't hart der aard, In bogten nedervaart; Daar 't piepend nachtgespuis, De vale vledermuis, Aan wand en bogen kleeft; De pad haar gangen heeft; De kille hagedis Bij d' ingang wachter is. … [Lees meer...] overGedicht: A.C.W. Staring – Spelonk & Avondval

De landschapschilder Om hem het looverkoor ruischt door 't getwijg, en de geurzoelt' die slapen wilde in 't zomerzongeblik, moet dragen 't lachgeluid door 't kruid en 't gras gestrik, door 't slingren van de winde om 't riet, het nijgende. Hoor! boven 't veld, alleen in 't ijle stijgende verrijst in zijn gezang de zanger leeuwerik... - Uit boomen hooggekruind die … [Lees meer...] overGedicht: Edmond van Offel – De landschapschilder

Lofzang Ik heb mijn groot schoon Lief zo lief Met al mijn jonge krachten, Met heel mijn wil, met heel de pracht van 't schoonst mijner gedachten. Ik heb mijn Lief zo innig lief Met heel mijn ernstig leven; Zij woont gekroond van al mijn hoop In 't duurbaarst van mijn streven. … [Lees meer...] overGedicht: Edmond van Offel – Lofzang

God met ons (fragment) In diepten verzonken van leed en ellende, het hart in bedwelmde droomen verward, door prikkels van onrust, wier bron ik niet kende, gedreven, gefolterd tot eindelooze smart, heeft de aarde my lang in mijn dorheid gedragen, in morrende wanhoop aan wereld en lot: een knagend verlangen verteerde mijn dagen, een woede van honger naar … [Lees meer...] overGedicht: Isaäc da Costa – God met ons

Regen Regen, regen valt aldoor Kletter, tik en tik ik hoor Op de ruiten, buiten, buiten, Regen zing uw zang en zing In de vale schemering. Tik eentonig liedje mij Span een klein verdrietje mij In het duister, fluister, fluister Spin mij in uw toverkring In de grijze schemering. … [Lees meer...] overGedicht: Joannes Reddingius – Regen

Persische legende Aftoonende op de donker blauwe lucht, Een slanke palm, wien niet de flauwste zucht De bladerkroon beroert; in de uchtendgloed Der zonne een witte muur; aan zijnen voet, Een doode hond. Dan uit, dan in de poort, Ging steeds de stroom der menschen heen en weer; En dwaalde op 't vormloos lijk een blik soms neer, Zoo volgde ras een bits en hoonend … [Lees meer...] overGedicht: Soera Rana – Persische legende

De karavane In de woestenij der tijden Trekt de menschheid langzaam verder, Als de karavane voorthijgt Door de dorre zandwoestijnen. Boven de eindelooze vlakte Vlamt en blaakt de koopren hemel Hier en daar een groene oase Met wat lauwe lommerkoelte! … [Lees meer...] overGedicht: Soera Rana – De karavane

O, 't guitje in uw ziel is een oolijk guitje, En danst soms in kleed van sleepend fluweel, Met sierlijk beweeg, maar fiertjes de keel In 't strotje rondend tot een bruusk geluidje, Waar 'k zoet van schrik, tot ik roep : „O, wat muit je, Mijn Lief, toch zoo, of lief-welige veel, Midden in diep-harmonieus gespeel, Pots op ging kaboutren als hoog-klaar fluitje?" … [Lees meer...] overGedicht: Willem Kloos – O, ’t guitje in uw ziel is een oolijk guitje

Vroeger en nu Die vroeger zeide, of schreef, of prenten liet, Wat ieder dacht, die dacht, werd, zonder sagen, Na kort proces, het paste hem of niet, Gehangen of verbrand, of doodgeslagen. Men leeft nu slimmer met zoo'n stouten gast, Men laat hem zonder brood of broodambt loopen, Verduikt zijn schrift, waar niemand tegen bast, En laat hem met den dood zijn moed … [Lees meer...] overGedicht: Prudens van Duyse – Vroeger en nu

De waarheid De waarheid is een brood, slechts goed voor scherpe tanden; Een spijs, die aan den disch liefst elk voorbij laat gaan; Een boek, dat menig slechts gedwongen neemt in handen; Een bruid, waarnaast geen mensch als bruigom graag wil staan. … [Lees meer...] overGedicht: N.J. Storm van ‘s-Gravesande – De waarheid & De sterveling

De graankorrel Drie duizend jaren zijn vervlogen. Den nacht der pyramide onttogen, Herziet de momie 't licht: een wenk! Geen windsels, die ze meer omprangen, Heur hand ontsluit: wat houdt ze omvangen? Een korrel, heilig grafgeschenk. De onschatbre schat, dien zij bewaarde, Vertrouwt men aan de moederaarde: Uit haren schoot ontkiemt, en schiet Omhoog, met milde … [Lees meer...] overGedicht: Prudens van Duyse – De graankorrel

Grafschrift van een filosoof Naakt was ik, toen ik werd geboren; Naakt lig ik onder dezen steen; 'k Heb, sedert ik op aard verscheen, Dus niets gewonnen of verloren. Is 't wonder, dat de mensch in 't leven Het beste spoor zoo moeilijk vindt ? Twee gidsen, die hem voort doen streven, En beurtlings wenk en spoorslag geven, Fortuin en Min zijn beiden … [Lees meer...] overGedicht: Johannes Immerzeel – Grafschrift van een filosoof

Slaap en dood Twee broeders heersen over 't wereldrond; 't Zijn Slaap en Dood, de zonen van den Nacht; De een droomrig schoon, met trekken vriendlijk zacht En de ander somber; nooit verried zijn mond 't Geheim, dat zelfs de broeder niet doorgrondt, Hem 't meest gelijk in wezen en in macht. En de een spreekt 's morgens : “Frisse lust en kracht Schonk ik wat leeft. Maar … [Lees meer...] overGedicht: Frederik L. Hemkes – Slaap en dood

Caradrius Er leefde in oude tijden Een vogel, Caradrius, Wiens wondre gaaf verhaald is In 't boek Physiologus. Hij zweefde in hooge wolken Des nachts over d'aarde heen; Maar streek op breede vlerken Soms onbemerkt naar beneên. Hij wist verborgen dingen, Waar zelfs geen klerk van las, En of den doodlijk kranke Genezing nog mooglijk was. Was 't lot den mensch … [Lees meer...] overGedicht: Carel Vosmaer – Caradrius