In memoriam Johan Mönnink (Enschede, 20 december 1933 – Leiden, 12 november 2020)

Door Ad Foolen
(in samenspraak met Jan Noordegraaf en Simone Mönnink)
Johan (J.B.M.) Mönnink was van 1973 tot 1998, 25 jaar in totaal, wetenschappelijk medewerker bij de Vakgroep (later Afdeling) Nederlandse Taal- en Letterkunde aan de Universiteit Leiden, aanvankelijk op het gebied van de taalbeheersing, maar later vooral de pragmatiek en sociolinguïstiek.
Ik heb hem begin jaren 70 leren kennen, toen we allebei Algemene Taalwetenschap in Nijmegen studeerden. Hij was wel een stuk ouder dan de studenten die net als ik rechtstreeks na een kandidaats Nederlands naar ATW waren gegaan, onder wie mijn jaargenoten Harrie Mazeland, Titus Ensink en Joep Jaspers. Johan hoorde bij de studenten die op basis van MO-diploma’s al een aantal jaren leraar Nederlands waren geweest (Johan in Hengelo, Echt en Arnhem) en alsnog een doctoraal wilden behalen. Ad Haans en Jaap Hoogteijling waren in die tijd ook medestudenten met MO-achtergrond. Deze oudere studenten waren ons qua degelijke neerlandistische vakkennis veruit de baas. Maar we deelden het enthousiasme voor alle nieuwe ontwikkelingen in de taalwetenschap die toen juist op stoom kwamen, niet op de laatste plaats in Nijmegen: Psycholinguïstiek, sociolinguïstiek en pragmatiek.
Lees verder >>
Recente reacties