Meisje Wanneer zal dan die heimelike pijn,die niemand weet of weten zal, ten einde zijn?Wanneer zal ik me moeten verbergen, zeer timied,en schuchter doen, omdat een man mijn naaktheid ziet?En wanneer zullen beter sterkre handenm’n schouders omvatten en mijn lijf strelen,als ik, ’s avonds, van verlangen moe,alvorens slapen gaan, wel doe.(Dan ben ik naakt en mijn naaktheid … [Lees meer...] overPaul van Ostaijen: Meisje
Lukas Schermer • Klinkdicht op Amaril
Klinkdicht op Amaril Daar Amarillis in de lommer van de boomenWas neergezeten by een springende fontein,En lepte uit eene schulp het stroomend kristalein,Is Coridon, ontvonkt door haar gelaat gekoomen; O schoone! zucht hy, zal ik eeuwig moeten droomenOp uw genegentheit, zal ’k altoos hooploos zyn,Dat gy na zo veel haat myn brand en minnepynVerzachten zult en uw … [Lees meer...] overLukas Schermer • Klinkdicht op Amaril
Victor E. van Vriesland • Afgegrensde dading
Afgegrensde dading Zeelttrommellichters, schuifeltuig,Kledderige verrekkelingen,Elkaar uit modeziek onbenul napratend(Misschien niet Mulisch) dat Ezra Poundfoolish— Al door Robert Graves afdoende vernietigd —Een dichter en belangrijk is! Voor jarenSpreidt ver zich dit vals beeld; maar op de duurKomt dat wel weer in orde bij de hordeWanneer ze ervaren zal dat de conjunctieVan … [Lees meer...] overVictor E. van Vriesland • Afgegrensde dading
Victor E. van Vriesland • Klopsignalen
Klopsignalen Een derBedolven mijnwerkers in een ingestorte mijnDie door klopsignalen te kennen gevenDat ze nog leven,Zoeken mijn verzen nog een verbindingMet de buitenwereld te handhaven.De beschikbare zuurstof neemt af.Ze zijn niet depressief meer maar, wat erger is,Eufoor.Tientallen vrouwen staan voor het hek te snikken.Ik word met onmetelijke inspanning bovengebracht,Door … [Lees meer...] overVictor E. van Vriesland • Klopsignalen
Christine D´haen • Twee dizains
Twee dizains I De Tijd dien ik bezwoer tot spoed dat hijjou bij mij voege voor die korte tijd,ontrooft de tussentijd bedrogen mij,en jou, terwijl ik naar je eeuwigheidstaarde en mij die staarde sloopte hij.Nu was al toen, nog vóór ik zag of wist,bedoeld zoals het ongebroken ei,elke stond weer na grondig weggewist.Sloot is was zal, de code in het Brein,alles, en ons, … [Lees meer...] overChristine D´haen • Twee dizains
Herman de Coninck • En zij omhelsde hem
En zij omhelsde hem met al haarzonden en monden. En zij omhelsde hemmet al haar nachten. Met al haaropnieuws. Met heel haar altijd.Vanwaar bleef zij die verwarring halen?Hij liep als in zachte regenin haar woorden en kon nergens meer wonenter wereld, hij zwierf in liefde.En zij leerde hem niet meer te kunnenzeggen wat hij voelde,zij leerde hem voelen.Hoeveel benen sloeg zij … [Lees meer...] overHerman de Coninck • En zij omhelsde hem
Mischa Andriessen • NN
‘NN’ is voor u uitgezocht door Mischa Andriessen, uit zijn nieuwe bundel Het Drogsyndicaat. NN Je nam me die herfstdag mee naar de rivierAchter een rietkraag ontkleedden we elkaarMet de ogen dicht zoals ik je had gevraagdGingen we hand in hand het koude water inTot we ons buiten zicht dachten elkaar baaddenMet de ogen nog altijd dicht elkaar aftasttenEn zoenden ons … [Lees meer...] overMischa Andriessen • NN
J.M.W. Scheltema • De moeder
De moeder Mijn hond heeft, hijgend in de nacht,haar eerste nest gekregen:ik zie rondom de moedervachteen glinsterend bewegen.En feilloos doet ze alle werkdat niemand haar heeft aangeleerd. De dag breekt aan,ik wik en weeg.Het lot was tegen hen gekeerd,en toen de moeder aarzelendhet nest een ogenblik verliet,nam ik een zak,een jute zaken dacht: “Wat blind is ziet mij … [Lees meer...] overJ.M.W. Scheltema • De moeder
Rudie van Lier • Uit vrees …
Uit Vrees… Uit vrees mijn eigen stem te hooren,Droomde ik meer gedichten dan ik schreef.Later ging hun geluid verloren,In de trage engten, waarin ik leef. Gedichten door anderen laten lezenEn zoo voor kort te loor laten gaanZe weer te vinden als van een wezenUit een vóór mij geweest bestaan: Zoo keert wat eens is uitgezondenVervreemd als nieuw weer tot ons in.Ik tracht … [Lees meer...] overRudie van Lier • Uit vrees …
Rudie van Lier • Op een Scheikundeleeraar
Op een Scheikundeleeraar Hij was een God als hij voor de Katheder stond,Want 't was alsof God zelf het spel verklaardeVan samensmelten en ontleden van zijn wereldrond.Hij wist het kleinst geheim van onze aarde. Alleen omdat hij de formule van het zaad nooit vond (Fluisterdenbooze tongen, maar ik geef 't voor hooger waarde)Vermeed hij elk gekus en het vertrouwd verbondDat … [Lees meer...] overRudie van Lier • Op een Scheikundeleeraar
Rudie van Lier • Brief aan een andere
Brief aan een andere Je vraagt berichten van mijn spijsvertering,Welnu, ze is van redelijk tot goed.’t Humeur? Er kwam een lichte kering —De wind waait gunstig, ’k ben vol goede moed. Geen last van innigheid, en sedert vele jarenGenezen van mijn kinderpokken: godsdienstzin.’t Gemengde nieuws: een kennis moet een kindje baren.(’k Schrijf dit niet om het rijm, maar ’t viel … [Lees meer...] overRudie van Lier • Brief aan een andere
Rob van Essen • Kalverstraat
‘Kalverstraat’ van Rob van Essen staat in zijn door Artistiek Bureau bibliofiel uitgegeven dichtdebuut Herinneringen aan het kerstbestand. Kalverstraat dat ik u vertel dat jezus leeftterwijl u hier boodschappen loopt te doenik hoop dat u daar de ironie van inzietik bedoel dat mijn boodschapdie gratis is in tegenstelling tot alleswaarmee u uw tas zult vullen u toch niet … [Lees meer...] overRob van Essen • Kalverstraat
C.B. Vaandrager • zwaar is de wortel van licht
/ zwaar is de wortel van licht (laotse) Zo doorzichtig enerzijdsmaar ondoordringbaar duister tevensdit beurtelingsen tevergeefsen veelbewogenleven Geen koude kunstgeen waartoe dienende geruchtenverbreken met een slagdit zwijgen Sprak ik reedsover de kracht van water weldoendkopschuw en in onminmet de oorlog? Ook te verwerpen is dit: mijn zaadvoortaan in water … [Lees meer...] overC.B. Vaandrager • zwaar is de wortel van licht
A. van Collem • Als gij mij leest, dan moet gij mededichten
Als gij mij leest, dan moet gij mededichten Als gij mij leest, dan moet gij mededichten,En algeheel in mijn gedicht opgaan,Het moet gelijken op een zelf-verrichten,Alsof niet ik, maar gij het hadt gedaan. Gij zult tevreden zijn, en ziet het aan,En blijdschap zal uw dichtend oog verlichten; —Het is een kleinigheid, een vers te dichten,Al lezende, is het in u … [Lees meer...] overA. van Collem • Als gij mij leest, dan moet gij mededichten
Ed. Hoornik • Afscheid & Illusie
Afscheid Lang blijft zij aan het hek staan wuiven.Dan voelt zij, hoe, met vochte snoet,de herder aan haar rok komt snuiven. Nadagen blinken in de ruiten;de wingerd aan de muur verbloedt;de witte tuinbank staat nog buiten. •• Illusie Niet om er afscheid te nemen,of om mij op reis te begeven,ben ik het station ingegaan,maar om tussen mensen te staandie voor een … [Lees meer...] overEd. Hoornik • Afscheid & Illusie
Jacques Perk • Mijmering
Mijmering Voor ik haar had gezien was dof en koudDe zomersche natuur, zoo warm en licht, -In 't beekgeruisch hoorde ik geen stillen kout,Voor mij was bloem noch star een zoet gedicht; Haar lief te hebben werd mij tot een plicht,Toen ik haar 't eerst en lang had aangeschouwd, -Elke ademtocht was slechts aan haar gericht, -Zij scheen me éen enkel wezen, duizendvoud: Zij … [Lees meer...] overJacques Perk • Mijmering
Jacques Perk • Aan Mathilde
Aan Mathilde Aanbidt de mensch een afgod hem gelijk?'k Aanbad. Gij hebt mij tot u opgeheven,En 't arme hart werd duizend levens rijk:Want, waar ik leven zag, schonk ik mijn leven; En voor uw blik nam engte en tijd de wijk, —Driest moest mijn ziele in de eindeloosheid zweven,En rustig werd ze als 't blauwe hemelrijk,Waarachter duizend starren wentlend streven: De vogel … [Lees meer...] overJacques Perk • Aan Mathilde
Raymond Herreman • De gisanten
De gisanten Zij liggen in de steen verkild,elkaar nabij voor duizend jaar,van hart en mond en hand gestild,maar toch nog eeuwen bij elkaar. Zij hebben naakt elkaar bemind,en zijn in marmer nu gekleed,dat nooit een dij een dij meer vindt,en toch nog voor elkaar gereed. Hoe rijk van vreugd, zij kenden welde snelle brand van hun schoon vuur,maar speelden toch het innig … [Lees meer...] overRaymond Herreman • De gisanten
Alfred Schaffer • Twee gedichten
Alfred Schaffer krijgt vanavond de P.C. Hooft-prijs voor poëzie. Ter gelegenheid hiervan verscheen het lijvige ,zo heb ik u lief. — zijn verzameld werk tot nu toe. Genade en gezag Dit is niet wat je denkt. Het zonlicht prikkelt, stemt totvrolijkheid. Lucht en wolken als bij toverslag. Wetten. Geen benul van deze schaalvergroting, de raadsels, wiede verkeerde route … [Lees meer...] overAlfred Schaffer • Twee gedichten
Jac. van Hattum • Soldaat
Soldaat Ze namen mij toen in hun midden mee;ik wilde niet; verweerde me; riep: nee;ze dwongen me; ze schreeuwden luid: het moet;dan tot de knieën klom het mensenbloed. Na jaren zag ik weer dit vaderland,margrieten-wit; rood van papaver-brand;een nieuw geslacht wees mij zijn opbouwwerk:een beursgebouw, een bank, een christenkerk. Jac. van Hattum … [Lees meer...] overJac. van Hattum • Soldaat
Maxime Garcia Diaz • slijm winter water
Uit Het is warm in de hivemind, de debuutbundel van Maxime Garcia Diaz. slijm winter water(Lichaamssappen, Vol. 1) dit is grenspolitiek ♡ik verschijn in de openbare ruimteen het woord verlaat mijn mond als een rookwolkjeik hul mezelf in nevelgewaden: ziekte, dood, etc. biopower is available in cream, pill, and vaporizer form het tehuis voor orphaned references:ooit … [Lees meer...] overMaxime Garcia Diaz • slijm winter water
Hans van Zijl • Verdrietig liedje voor Carolien
Hans van Zijl, 'pennelikster van het derde plan' (volgens eigen zeggen), en 'een van die vele literaire randfiguren die door de mazen van het net van de officiële literatuurgeschiedschrijving glippen maar die stuk voor stuk een onmisbare schakel vormen in het literaire ecosysteem'. Verdrietig liedje voor Carolien Hij heeft je laatste woorden voorgelezen,de kamer was in … [Lees meer...] overHans van Zijl • Verdrietig liedje voor Carolien
Truus Gerhardt • De hofstede
De hofstede Rechtschapen is 't gelaat van Holland's trotsche hoeve,waar zich het leven van een land in samentrekt;rechtschapen is de strengheid van haar stroevebeslotenheid en rust, beheerscht en overdekt door de gespierde dijk, die haar in de armen kneltmet 't driftig ongeduld van wie naijvrig zijn. -De stugge horren, stuursch ter vensters opgesteldtot een vierdubb'le … [Lees meer...] overTruus Gerhardt • De hofstede
Truus Gerhardt • Ik kan niet zingen sinds je mij verliet
Ik kan niet zingen sinds je mij verliet:in ieder woord voel ik mijn onvermogen.'t Voltooid gedicht blijft kil en onbewogen,'t is als mijn hart: het leeft, het ademt niet. O rijkdom, toen de lichte stift, bevlogen,'t papier bebloesemde met lied op lied!Er scheen geen eind aan het vervoerd vermogen:jij was de wind, ik 't winddoorstroomde riet. De cèllo was ik, jij de … [Lees meer...] overTruus Gerhardt • Ik kan niet zingen sinds je mij verliet
Sonja Prins • Komt er een dag
komt er een dag komt er een daghet is niet moeilijk te voorzieneen wit schip in de haven ligthet water langs de stenen schuurtkomt er een dag dat hij beweegt komt er een dag komt er een dageen grote tent een circustenthet paard met schone benen renteen vrouw naast mij applaudisseertkomt er een dag dat zij mij kent komt er een dag komt er een dagde straten in de buitenwijk … [Lees meer...] overSonja Prins • Komt er een dag
