De dappere ridder Walewein gaat op reis om voor koning Artur een zwevend schaakbord te vinden. Lukt het hem? De Alphaman vat het verhaal samen.
De honingpot- Titel, cover, flaptekst 10 april 2019
- History of Dutch
- Snowy view of Holland 4 februari 2019
- Huygens Instituut
- Diplomatieke correspondentie Johan de Witt online 14 maart 2019
- Maatschappij der Nederlandse Letterkunde
- Oproep tot inzenden voor de Elise Mathilde-prijs 2018 22 januari 2018
- Marita Mathijsen
- Marten van der Meulen
- Beroepsdeformatie voor taalkundigen 18 april 2019
- Milfje
- Het Frans van Hella Haasse 15 april 2019
- Nederlands Berlijn
- Groene donderdag? Karige vrijdag? 18 april 2019
- Nederlands Nijmegen
- Wat literair erfgoed ons over vandaag vertelt 9 april 2019
- Nederlands Utrecht
- Diverse stagevacatures 18 april 2019
- Onze Taal
- De stem en de taal van Rembrandt 28 februari 2019
- Siemon Reker
- So to bed
- Dana Constandse • 19 april 1993 18 april 2019
- Toneelgeschiedenis
- Een wonderbaarlijk ballet: de Pantalonnade 18 maart 2019
- Tzum
- Nieuws: Münise Yavuz wint de Anil Ramdas Essayprijs 19 april 2019
- Werkgroep Caraïbische Letteren
- Ken Mangroelal – Een buurman 17 april 2019
- Weyerman
- ‘Aus Bremen’: Robinson Crusoe en de Hanze 18 april 2019
Ik begrijp niet wat de meerwaarde is van dit soort filmpjes. Daarmee reduceren we de ridderromans tot wat ze in de ogen van veel mensen ten onrechte nog altijd zijn: vrijblijvende, leuke fantasieverhaaltjes voor kinderen voor het slapengaan. Stel je voor dat we dit zouden doen met ‘De donkere kamer van Damokles’, met ‘De aanslag’ of met ‘Het verdriet van België’. Kun je met dit soort animatiefilmpjes bij leerlingen van de bovenbouw interesse wekken voor middeleeuwse literatuur? Die zullen zich wellicht meer ‘geinfantiliseerd’ voelen dan gemotiveerd om de oorspronkelijke tekst te gaan lezen en te bestuderen.