Deze week aandacht voor visuele poëzie: beeldgedichten en verbeelde gedichten. Vandaag een gedicht van Patrick Conrad, met bijbehorende illustratie van Conrad zelf, uit zijn pas verschenen bundel De Cadillac van Mallarmé, een suite van 30 gedichten bij 30 collages.
Hij was de uitvinder van een tiental ismen,
iets waar de Russen voor hem
met het constructivisme, het communisme
en het stakhanovisme in uitblonken.
Zo kon hij uren met gekrulde lippen
zemelen over het sofisme
dat in zijn verliefde ogen
eerder te maken had met de voornaam
van de vrouw van de buurman.
Hij beheerste dermate
de kunst van het overhalen
dat niemand hem nog graag
op het dorpsplein zag verschijnen.
Daar was hij zich,
zoals de meeste parvenu’s,
weinig van bewust.
Voor hem lag het aan zijn uiterlijk
dat regelrecht indruiste
tegen de platte smaak van het grauw.
Patrick Conrad (1945)
uit: De Cadillac van Mallarmé (2016)
- Patrick Conrad: wikipedia • schrijversgewijs • dbnl • verzamelde gedichten
- Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail. Aanmelden.
Laat een reactie achter