Vanmiddag – de kamer
volgestroomd met zon
en zwierige barokmuziek –
dacht ik onverhoeds
aan wat je eens tegen
me gezegd hebt over
verdriet als grondtoon
van het bestaan.
Die nacht kwamen er
tranen in mijn ogen. Nu
bewoog ik alleen
nog even mijn hoofd
als een door vliegen
geplaagde ezel.

Hanny Michaelis (1922-2007))
uit: Onvoorzien (1966)

• Hanny Michaelis: wikipedia • dbnl • wat gedichten • vrouwenlexicon
• Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail. Aanmelden.