•• Deze week aandacht voor Dichters van het nieuwe millennium, waarin het werk van 24 hedendaagse dichters onder de loep wordt genomen. Als vierde een gedicht van Eva Cox.

Ik heb een mijnschacht in mijn keel

ik val omlaag vanuit mijn kamer
zit als een pad
gevangen in een bel van steen

het is hier stil
zo stil dat ik mijn dromen hoor
ritselen als dode blad’ren

ik gil

ik heb een mijnschacht in mijn keel
een tong van scherp gesmeed metaal
en lagen gitzwart erts voor jaren

ik hak met korte felle slagen

Eva Cox (1970)
Pritt.stift.lippe (2004)

 

De poëzie van Eva Cox valt op door een op het eerste gezicht onberedeneerd en ongestructureerd streven naar dynamiek en avontuur. Met een aanstekelijk enthousiasme en quasinonchalant tast de auteur de grenzen af van het conventionele taalgebruik en de geijkte vormen. De dichter houdt zich in het geheel niet aan genreconventies en mengt gedichten en prozafragmenten op het eerste gezicht lukraak door en met elkaar. Ook brieven […] en zelfs een ‘duet voor één stem’ maken deel uit van de eclectische bundelcompositie. De teksten zijn meerstemmig en laten zich alleen al door hun polyfone structuur en grillige compositie onmogelijk sluitend parafraseren.
– Yves T’sjoen

• Eva Cox: npe • bezige bij • leestafel • dbnl
• Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail. Aanmelden.